İstanbul’da 11 Temmuz’da Fetullahçı Terör Örgütü’ne (FETÖ) yönelik başlatılan soruşturmada ikinci kez tutuklanan FETÖ’cü gazeteci Ufuk Şanlı, Silivri’deki Marmara Cezaevi’nden, yurt dışındaki firari gazeteci Ahmet Dönmez’e gönderdiği 20 Ağustos 2025 tarihli mektubunda, ölüm orucuna başladığını yazdı.
FETÖ’nün yayın organı Bold Medya ve firari FETÖ’cü Cevheri Güven başta olmak üzere bir kez daha en iyi bildikleri şeye başladılar: Kara propagandaya.
Kanlı darbe girişimindeki rolünü unutup, herhangi bir pişmanlık göstermeyen FETÖ hükümlüsü Ufuk Şanlı, başına gelenlerden Odatv’yi suçladı.
ODATV’Yİ TEHDİT ETTİ
Mektubunda İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığında görevli personeli ve Odatv çalışanlarını tehdit eden Şanlı, “Tarih onları gazeteci katili olarak yazacak. Bu haysiyet cellatları er ya da geç bunun hesabını verecek” dedi.
FETÖ’cü Ufuk Şanlı, hakkında iddianame düzenlenene kadar ölüm orucunu sürdüreceğini belirtti.
10 YIL ÖNCE YAZDIĞI MEKTUBU UNUTTU
İlk tutukluğunu FETÖ’nün 15 Temmuz Darbe Girişimi sonrası Temmuz 2016’da yaşayan, 8 Mart 2018’de “terör örgütü üyeliğinden” 7 yıl 6 ay hapis cezasına çarptırılan, dört buçuk yıl cezaevinde kalmasının ardından 2021’de denetimli serbestlikle tahliye olan Ufuk Şanlı, 17 Kasım 2015’te Odatv İmtiyaz Sahibi Soner Yalçın’a bir mektup yazdı.
“BAŞKA BİR BAĞLANTIN OLMADIĞINI BİLİYORDUM”
Ölüm orucu mektubunda, “Masum insanlara kumpas kurmak için istihbarat servisinin önüne yatan gazeteci kılıklı şerefsizlere lanet olsun” diyen Ufuk Şanlı, Soner Yalçın’a yazdığı o mektupta ise “Seni tanıyordum. İflah olmaz bir muhalif, meraklı bir gazeteciydin. Başka bir bağlantın olmadığını biliyordum” dedi.
2021’DE SONER YALÇIN İLE ARASINDA GEÇEN MESAJLAŞMA
Cezaevinden çıktıktan sonra Soner Yalçın’a mesaj atan Ufuk Şanlı, FETÖ’cülüğünden pişman olmadığını bu konuşmayla gösterdi:
13 Temmuz 2021
Ufuk Şanlı: “Soner Bey merhaba. Ben gazeteci Ufuk Şanlı. Size en zor günlerde kaleme aldığınız yazınız için teşekkür etmek ve halinizi, hatırınızı sormak rahatsız ettim. Sevgiler.”
Soner Yalçın: “Çıktın mı?”
Ufuk Şanlı: “Evet.”
Soner Yalçın: “Geçmiş olsun…”
Ufuk Şanlı: “Çok sağ olun Soner Bey.”
Soner Yalçın: “Pişman oldun mu?”
Ufuk Şanlı: “Gazetecilik yaptığım için mi? Hayır.”
Soner Yalçın: “Cemaatçi olduğun için!”
Ufuk Şanlı: “Anladım ben. Size daha fazla rahatsızlık vermeyeyim. Kalın sağlıcakla….”
Soner Yalçın: “Hâlâ bağlı kalman ilginç.”
“BİNLERCE KİŞİYE İLHAM VEREN BİR İSİMSİN”
Soner Yalçın’a, “Hayatının en önemli amacının gazetecilik yapmak olduğunu biliyordum” diye seslenen Ufuk Şanlı, mektubu yazma gerekçesini ise o dönem şu sözlerle açıkladı:
“Yaşadığın onca olaya rağmen lütfen sen de düşmanlarına benzeme diye yazdım. Binlerce kişiye ilham veren bir isimsin. Lütfen genç gazetecilere bir olay hakkında haber yaparken bir cümle ile de olsa karşıt taraftan görüş almalarını söyle. Düşmanlarının acılarını artırmanın en iyi yolunun ‘oh olsun’ demek değil, onlara merhamet etmek olduğunu hatırla. En mühimi de gazetecilerin sadece farklı görüşlere sahip oldukları için cezaevine girmesine veya işsiz kalmalarına en yüksek sesle sen karşı çık.”
“YAYIMLAMAK ZORUNDAYIM”
Soner Yalçın, Ufuk Şanlı’nın 2016’da tutuklanmasının ardından, Kasım 2015’te kendisine gönderdiği mektubu köşesine taşıdı.
O dönem FETÖ medyası tarafından hedefe oturtulan Soner Yalçın’ın, 12 Ağustos 2016 tarihli, “Yayımlamamam için yollandı ama bu mektubu yayımlamak zorundayım” başlıklı yazısı şöyle:
Aşağıda okuyacağınız mektup bana “yayınlanmamak üzere” gönderildi.
Mektubun gönderiliş tarihi 17 Kasım 2015.
Yedi ay önce gönderilen mektubu bugün yayınlamamın sebebi var.
Mektubu yazan kişi bir gazeteci. Şu anda FETÖ üyesi iddiasıyla cezaevinde.
Adı, Ufuk Şanlı…
Suçlu mu?..
Bakın yedi ay önce ne diyordu mektubunda:
“Sevgili Soner,
Seninle ilk tanıştığımda henüz 22 yaşında okuldan yeni mezun olmuş genç bir gazeteciydim. Stajyer muhabir olarak çalıştığım Aksiyon Dergisi’nde editörler ‘Jitem ve Faili Meçhuller’ konusunda bir dosya hazırlamamı istemişti. Ben de bu konuyu ‘Binbaşı Ersever’in Anıları’ kitabının yazarından daha iyi kimse bilemez diyerek seni aramıştım.
Ertesi gün Sabah Gazetesi’ndeki makamında görüştüğümüzde ‘Dünya görüşlerimiz aynı değil’ demiş ve eklemiştin: ‘Bilgi üreten ve gerçeğe ışık tutmaya çalışan herkes benim için değerlidir. Bu yüzden seninle konuşacağım ve soracağın her soruya cevap vereceğim.’
Keyifli bir söyleşi yapmış ve teşekkür ederek ayrılmıştım.
İkinci görüşmemizi ise ‘Kurtlar Vadisi’ dizisi başladığında yapmıştık. Ne yalan söyleyeyim ilk görüşmemizin üzerinden 4 yıl geçmesine rağmen beni hatırlamana şaşırmıştım. Yine keyifli bir söyleşi yapmıştık ve bu röportaj da Zaman Gazetesi‘nde yayınlanmıştı.”
Mektup şöyle devam ediyordu…
ARKADAŞIM BERAT ALBAYRAK
“Ergenekon operasyonları başlayınca ikimiz farklı mahallelerde de yer aldık. Ben çalışmalarımı politika ve güvenlik alanından ekonomiye kaydırdım; sen soru sormaya ve sorgulamaya devam ettin…
2008 yılında Zaman Grubu‘ndan ayrıldım. Gerekçem oldukça makul bir nedene dayanıyordu: Zaman Grubu’ndaki gazeteciler polis fezlekeleri ve savcılıktan alınan bilgi ve belgelere aşırı itimat ediyor; Ergenekon üyesi olmakla suçlanan kişilerin açıklamalarına da hiçbir şekilde yer vermiyordu. Yürütülen faaliyet bir gazetecilik faaliyetinden çok bir propaganda faaliyetini andırıyordu. Köşelerinden Türk basınına akıl veren isimlerle bu konuyu tartıştığınızda da ‘Sen Ergenekoncu musun?’ sorusuna muhatap oluyor ve kısa bir süre sonra da işyerinde sıkıntılar yaşamaya başlıyordun.
Bu süreçte yapılabilecek en mantıklı şey, ceketi alıp çıkmaktı. Ben de öyle yaptım ve gazeteden ayrıldım.
Kasım 2008’de okul arkadaşım Berat Albayrak‘ın yardımıyla Sabah Gazetesi Ekonomi Servisi’nde muhabir olarak çalışmaya başladım. Burada çalıştığım 2 sene içinde çok sayıda özel habere imza attım. Reuters, Bloomberg ve Nikkei haber ajansları benim haberlerimi tüm dünyaya son dakika gelişmesi olarak aktardı.
Tam işler yoluna girdi derken, Ağustos 2010’da yeterince yandaş olmadığım gerekçesiyle Sabah’tan kovuldum.”
Gelelim mektubun son bölümüne…
ZAFER MUTLU’NUN YARDIMI
“Sabah Gazetesi’nden kovulduktan sonra 100 gün evde oturdum ve ne yapacağımı düşündüm. Sonunda bir aile dostumuzun yardımıyla Zafer Mutlu‘ya ulaştım. Ocak 2011’de Vatan Gazetesi’nde haber araştırma muhabiri olarak işe başladım.
Ben işe başladıktan sadece 40 gün sonra seni tutukladılar. Ergenekon soruşturması sırasında yazdıkların ve yaptığın eleştirilerin büyük bir bölümüne katılmasam da tutuklanmayı hak etmediğini düşünüyordum. O dönemde sizin gazetecilikten tutuklanmadığınız yazılıyordu. Hatta koca koca adamlar bunun gerekçelerini izah etmek için basın kuruluşları ve uluslararası basın örgütlerini ziyaret ederek sizlerin hakkında akıl almaz şeyler anlatıyordu.
Seni tanıyordum. İflah olmaz bir muhalif, meraklı bir gazeteciydin. Başka bir bağlantın olmadığını biliyordum. Zira Ankara ve İstanbul’da çok sayıda ortak dostumuz vardı. Bu yüzden o günlerde cezaevine ziyaretine gelmek istedim.
Ancak sizlerle aynı karede gözükmenin çok ağır bir bedeli vardı. Ben de Vatan Gazetesi’nde daha yeni işe başlamıştım ve her şey gayet yolunda gidiyordu. Kazandıklarımı kaybetmekten korktum, ‘Ergenekoncu’ olarak anılmaktan korktum. Yükselen kariyerimin bitmesinden korktum ve bundan ötürü seni ziyarete gelemedim. Daha sonra tahliye oldunuz. Yine aynı gerekçelerle seni aramadım ve arayamadım…
Cezaevinden çıktıktan sonra birçok insan senin artık bittiğini düşünür ve konuşurken ben sadece tebessüm ediyordum. Tebessüm ediyorum çünkü, senin bütün kitaplarını okumuştum. Kuru gürültüye pabuç bırakmayacağını, hayatının en önemli amacının gazetecilik yapmak olduğunu biliyordum. Gerçekten de öyle oldu. Küllerinden yeniden doğdun ve bir kez daha başardın…
Bütün bunları sana neden yazıyorum biliyor musun?
Yaşadığın onca olaya rağmen lütfen sen de düşmanlarına benzeme diye yazdım. Binlerce kişiye ilham veren bir isimsin. Lütfen genç gazetecilere bir olay hakkında haber yaparken bir cümle ile de olsa karşıt taraftan görüş almalarını söyle. Düşmanlarının acılarını artırmanın en iyi yolunun ‘oh olsun’ demek değil, onlara merhamet etmek olduğunu hatırla. En mühimi de gazetecilerin sadece farklı görüşlere sahip oldukları için cezaevine girmesine veya işsiz kalmalarına en yüksek sesle sen karşı çık.
Benim tanıdığım Soner Yalçın‘ın kalbinde bunu yapabilecek kadar iyilik olduğunu biliyorum. Umarım değişmemişsindir. Sevgiler. Ufuk.
Not: Bu mektubu kişisel hukukumuza dayanarak yazıyorum. Bir yerde yayınlanmazsa sevinirim…”
About the Author
